باد

به نام خدا سلام؛ آنچه که سبب طولانی‌شدن جنگ در غزه است، آن چیزی که هر روز بر جراحات قلبمان می‌افزاید،و آرام و قرارمان را گرفته و بی‌تابمان کرده است، مسبب اینهمه ظلمی که شب و روز شاهدش هستیم، و اینهمه عجزی که احساس می‌کنیم، عدمِ اتحاد جوامع اسلامی است. ما از پر جمعیت‌ترین جوامع جهانیم. و از ثروتمندترین آنها. ما غنی از منابعی طبیعی هستیم که کل دنیا به آن نیازمندند. با اینهمه، دشمن مشترک ما مسلمان‌ها، این جرات و جسارت را دارد که اینگونه خانه و کاشانه را بر سر برادران و خواهران ما ویران کند و آب از آب هستی تکان نخورد! صدا هم از کسی در نیاید! دربیاید هم انگار نه انگار! اینکه می‌بینیم در جوامع مختلف، مردم به خیابان‌ها آمده و بر علیه ظلم قیام کرده‌اند، ولی راه به جایی نمی‌برند، علتش فقط یک چیز است: دنیا، رهبر می‌خواهد. رهبر مقتدری که بتواند نیروی عظیم ملت‌ها را به سوی هدفی واحد و مشترک هدایت کند و از این سیل عظیم، گلستان بسازد. و الا تمام روزهای آینده را هم به خیابان بیاییم و شعار بدهیم، باز کشتار و جنایات ادامه دارند و باز شاهد صحنه‌های دلخراش و عذاب‌آوری خواهیم بود که خواب از چشمانمان ربوده و جانمان را به ستوه آورده است. باید بفهمیم! دنیا، فارغ از ملیت‌ها و مذهب‌ها و فرهنگ‌های مختلفش، رهبر می‌خواهد. یک رهبر واحد و نیرومند. چیزی که نمونه‌ کوچکی از آن را در ایران اسلامی می‌بینیم که به واسطه وجود ایشان و اقبال مردم به ایشان، مرکز ثقل منطقه‌ای هستیم که دور تا دورش، آشوب و ناامنی موج می‌زند. و مرکز فرماندهی‌ای هستیم که قدرت‌های دنیا از آن حساب می‌برند. همان‌هایی که تا دیروز به انواع و اقسام تهدیدها و تحریم‌ها آزارمان می‌دادند، امروز پای ایران که وسط بیاید، به سرعت اعلام می‌کنند که ما باد...

What had prolonged the war in Gaza, That which daily adds to the wounds of our hearts, That which made us impatient. The cause of all the cruelty that we witness day and night, It is the lack of unity of Islamic societies. We are one of the most populous societies in the world. And one of the richest of them. We are rich in natural resources that the whole world needs. Despite all this, the common enemy of us Muslims has the courage and audacity to destroy the houses and hospitals and schools and universities on our brothers and sisters and we watch them like nothing had happened! The fact that we see people come to the streets in different societies and rise up against oppression, but they are not going anywhere, is the reason for only one thing. The world needs a leader. A powerful leader who can direct the great power of nations towards a single and common goal and build Golestan from this great flood. And if we come to the streets and shout slogans in the coming days, the killings and crimes will continue and we will again witness heartbreaking and painful scenes that have robbed us of sleep and made our lives sad. We must understand! The world needs a leader regardless of its different nationalities, religions and cultures. A single and strong leader. We must understand that we are poor and need God"s mercy with all our population, facilities, wealth and capabilities. We must understand that if God does not have mercy on us and does not send the promised #savior in all باد...

به نام خدا سلام؛ معمولا وقتی در بحبوحه جریانی هستیم، خصوصا اگر جریان شدید و تکان‌دهنده‌ای باشد، نمی‌توانیم خوب تحلیل کنیم یا تصمیم درستی بگیریم. همین که مدتی از وقایع می‌گذرد و ماحصل اتفاقات را بررسی می‌کنیم، نگاه وسیع‌تر و تحلیل درست‌تری می‌توانیم داشته باشیم. چون بسیاری از موضوعات دیگر حل شده و نتیجه‌اش آشکار. این موضوع، در همین قضایای فلسطین و جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی، کاملا نمایان است. اول که عملیات غافلگیرانه حماس موسوم به طوفان الاقصی را دیدیم، گفتیم خب دیگر کار تمام است و منتظر بودیم در این عملیات، کل اسرائیل محو شود. کمی که گرد و خاک‌ها خوابید و مستی و گنگی از سر صهیونیست‌ها پرید و شروع کردند به حملات وحشیانه و آن صحنه‌های دلخراش به دل تاریخ سرازیر شد، آه از نهادمان برآمد که ای بابا! این چه کاری بود؟! حماس که از پس اینها برنمی‌آمد، چرا شروع‌کننده ماجرا شد که اینطور مردم بی‌گناه را به کشتن بدهد؟ اصلا چرا ایران کاری نمی‌کند؟ چرا دیگر کشورها وارد نمی‌شوند؟ حالا این مار زخمی مگر آرام می‌گیرد؟ کمی که گذشت و جنبش‌های جهانی را در حمایت از فلسطین دیدیم و اقبال و توجه مردم دنیا به آموزه‌های اسلامی و قرآن و حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف را دیدیم، نظرمان چرخید که خب پس این خون‌ها ثمرات قابل توجهی دارند. حالا امروز، پاسخ دیگری برای این سوالات داریم: آیا حماس با دست خالی پا به میدان گذاشته؟ آیا باقی جبهه‌های مقاومت، خصوصا هسته مرکزی آن (ایران) دست روی دست گذاشته‌اند و تماشاچی‌اند؟ آیا این طولانی شدن جنگ، به فرسایش جبهه مقابل منجر شده و به نفع فلسطین است؟ امروز افکار عمومی جهان، روی کدام مسئله متمرکز است و خواهان نابودی کدام جبهه؟ تصور کنیم در همان گام نخست، فاتحه اسرائ باد...

به نام خدا سلام؛ از دست دادن چشم خیلی سخته. آدمی که دچار این ضایعه میشه اصلا نمیتونه چنین چیزی رو بپذیره. مثل مرغ آزادی که تو قفس انداختنش، خودشو به در و دیوار می‌کوبه. بی‌قراری می‌کنه. نمیشه. خیلی سخته. زندگی آدم، دچار تحول ناگزیری میشه که هرچی هست، قطعا دیگه زیبا نیست. فقط ناچاریه. روزگار میگذره و آدم، بدون چشم، با هر مصیبتی که هست، به گذران عمر مشغول میشه. با رنج عمیقی که هیچ‌وقت شدتش کم نمیشه ولی کم‌کم دیگه سعی می‌کنه کمتر به خاطرش بی‌تابی کنه. دیگه کمتر با آتش غمش، دل دیگران رو بسوزونه. دیگه کمتر بقیه رو از رنج بزرگش با خبر کنه. عادت نمی‌کنه. ولی ناچاری، ساکتش می‌کنه. از دادن عزیزان، این شکلیه. چیزی که هر ساعت داره تو غزه تکرار میشه. چیزی که هر لحظه در انتظارش هستند. ای کاش آدم هر دو چشمش رو از دست بده، فرزندش رو نه. عزیزش رو نه. موضوع مطلب : باد...